‘VANUIT MIJN ZIEKBED HEB IK EEN EVENEMENT GEORGANISEERD’
Het verhaal van darmkankerpatiënt Harrie Dekkers
Je ziet het niet aan hem. Maar toch is hij het. De 51-jarige milieutoezichthouder Harrie Dekkers uit het Limburgse Munstergeleen is kankerpatiënt. In maart 2019 wordt bij hem darmkanker geconstateerd met uitzaaiingen naar de lever. Maar Harrie laat zich niet in een passieve patiëntenrol drukken. Daarvoor is hij te veel sportman. Daarvoor is zijn positieve levensinstelling gewoonweg te groot. We spraken met de sympathieke Limburger over zijn ziekte, de behandeling en zijn weerbaarheid. En ook over zijn grote passie: zumba, een fitnessprogramma op Latijns-Amerikaanse muziek. Harrie is zumba-instructeur en geen onbekende naam in die wereld, mede doordat hij zumba-evenementen organiseert. Bewustwording rond bewegen bij kanker was het thema van zijn zumba-event van 7 oktober jongstleden. De opbrengst schonk hij aan het NFtK.
‘Veel van mijn leerlingen vroegen zich af hoe het mogelijk is dat juist ik kanker kreeg. Ik sport mijn hele leven al. Vanaf mijn vroege jeugd. Mijn lichaam is dan ook zeer getraind. Je kunt wel zeggen dat ik zo sterk ben als een paard. Ik rook en drink niet. Ik heb marathons gelopen, aan bodybuilding en rugby gedaan. Ik ben zelfs een keer uitgekomen voor het nationale rugbyelftal. Het is algemeen bekend dat je met een gezonde leefstijl het risico op kanker kunt verkleinen. Maar mijn situatie laat zien dat gezond leven geen honderd procent garantie biedt.’
Diagnose en behandeling
‘In december 2018 begin ik last te krijgen van buikkrampen. Ik bezoek de huisarts, die mijn bloed en ontlasting laat nakijken. Er worden geen afwijkingen geconstateerd. Dat lijkt dus niet erg verontrustend. Maar de klachten zijn er wel. Voor verder onderzoek wordt een afspraak gemaakt met het Zuyderland-ziekenhuis in Sittard-Geleen. Daar kan ik pas over acht weken terecht. Ik vind dat veel te lang duren. Doordat ik altijd zo bewust met mijn lichaam bezig ben, voel ik dat er iets niet goed zit en dat daar snel naar gekeken moet worden. Ik benader mijn zorgverzekeraar en vraag of die lange wachttijd zou kunnen worden bekort. Binnen drie dagen kan ik bij het ziekenhuis terecht.
Het Zuyderland-ziekenhuis heeft een gespecialiseerd kankercentrum. Daar maakt men een echo van mijn buikstreek. Zo kun je zien of er iets met de organen aan de hand is. De conclusie liegt er niet om: er zit een tumor van tweeënhalve centimeter in mijn dikke darm en er zijn uitzaaiingen naar de lever. Als ik het bericht te horen krijg, ben ik nog wat groggy van de verdoving bij de echoscopie en dringt het slechte nieuws niet goed tot mij door. Daarna begin ik het natuurlijk wel te beseffen en ben ik er ook verdrietig over. Maar toch laat ik me niet meeslepen in het gevoel van: ik ben een kankerpatiënt. Ik ben van nature te positief ingesteld om daaraan toe te geven.
Op 10 april vindt de operatie plaats en kan de tumor uit mijn dikke darm worden verwijderd. Die operatie heeft wel impact op mijn gestel. Het is best zwaar. Daarna zijn vier chemobehandelingen gepland. Eerdaags heb ik de laatste. Ook chemotherapie is geen pretje. Na afloop ben je een paar dagen heel misselijk. En een andere bijwerking is dat ik last krijg van prikkelingen in mijn vingers. Neuropathie noemen ze dat.’
Foto © Sporteve-Foto
Sporten tegen chemo
‘Zes weken na mijn operatie vraag ik aan mijn hoofdbehandelaar of ik weer voorzichtig een beetje mag gaan sporten. Hij moedigt het aan en zegt dat sporten goed is tegen de chemo. Dat blijkt. Het is nu ruim negen weken na mijn operatie en ik zit alweer op 85% van mijn kracht en conditie.
Wat ik erg goed vind van het Zuyderland-ziekenhuis is dat ze mij naast de tumorbehandeling allerlei andere ondersteuning hebben aangeboden. Ik kon desgewenst de hulp krijgen van een oncologisch fysiotherapeut, een beroep doen op een diëtiste. Ik heb van dit aanbod geen gebruik gemaakt, omdat ik zelf al zoveel weet over hoe je goed met je lichaam moet omgaan. Ook mocht ik de hulp inroepen van een psycholoog. Daarover heb ik nog wel even met mijn vriendin gesproken. Maar uiteindelijk hebben we ook dit aanbod afgeslagen. We zijn samen mentaal sterk genoeg om mijn ziekte goed te verwerken. Overigens denk ik dat al dit soort hulp voor mensen met kanker heel zinvol is. Ik ben zelf misschien een beetje een buitenbeentje. Anderen kunnen hoogstwaarschijnlijk heel veel baat hebben bij zulke extra ondersteuning.’
Een versie van de volledige nieuwsbrief vindt u hier.
Harrie Dekkers Foto © Wim Stoop
Het is feest
‘Vanuit mijn ziekbed heb ik een evenement georganiseerd. Ook dat draagt verder bij aan een positieve mindset. Ik zal er wat over vertellen. Sinds een jaar of zeven ben ik erkend instructeur zumba-fitness. Dat is een fitnessprogramma op basis van Latijns-Amerikaanse dansmuziek, zoals salsa, merengue, cumbia en reggaeton. Ik geef les bij sportschool Vouershof in Geleen en geef ook masterclasses over de hele wereld. Dit is echt mijn grote passie. Als ik voor een groep sta, is het vanaf de eerste klanken feest. Ik neem de deelnemers mee naar een andere wereld. We gaan er helemaal voor. Het mooie van zumba is dat je bij deze work-out met je hele lijf bezig bent, met je armen, je benen en het centrum van je lichaam. Je verbrandt bij zumba meer calorieën dan bijvoorbeeld bij spinning. En dat bij de opzwepende muziek van Jennifer Lopez!
Na verloop van tijd ben ik ook zumba-events in het Limburgse gaan organiseren. Zo hebben we al twee keer op het Vrijthof in Maastricht gestaan en hadden we een zumba-cruise over de Maas. Voor deze evenementen haal ik populaire zumba-coryfeeën uit het buitenland. Ik wil er altijd een groots spektakel van maken.
In het teken van bewustwording
Harrie wilde het zumba-evenement verbinden aan een goed doel dat zich inzet voor de strijd tegen kanker.
„Dus heb ik het telefoonnummer van KWF gegoogled, maar kwam per ongeluk ergens anders uit: het Nationaal Fonds tegen Kanker.” Het blijkt een match made in heaven. „Zij pleiten ervoor dat beweegprogramma’s standaard worden opgenomen in de behandeling van mensen met kanker. Dat is precies waar ik voor sta.Nadat ik het nieuws kreeg te horen, ben ik niet in een hoekje gaan zitten wegkwijnen. Sport heeft mij erbovenop geholpen.”
‘Min of meer toevallig kwam ik dus in contact met het NFtK. De boodschap van dit fonds, dat er meer ondersteuning voor kankerpatiënten moet komen op het gebied van beweging, welzijn en voeding, sprak mij enorm aan. Toen dacht ik, ik ga mijn Zumba-evenement in het teken stellen van bewustwording rond bewegen bij kanker. Het NFtK heeft mij uitgelegd dat mensen met kanker hun operatie beter doorkomen als ze vooraf fit gemaakt worden. En het blijkt dat men daarna ook sneller herstelt. Dit sluit helemaal aan bij mijn eigen ervaringen. Daarom widel ik de opbrengst van mijn event ten goede laten komen van het NFtK. Dat geld is voor beweegprojecten voor mensen met kanker. Het voelt goed dat ik dit kon doen.
Inmiddels heeft het zumba- event plaatsgevonden met groot succes! Mede dankzij Harrie’s inzet wordt een Langer, Beter Leven voor mensen met kanker mogelijk gemaakt door beweegprojecten te ondersteunen voor mensen met kanker.
Als u op de hoogte wilt blijven van de ontwikkelingen in de kankerzorg op het gebied van voeding, beweging en welzijn, leest u dan onze nieuwsbrief. U vraagt hem hier aan.
Het verhaal van Harrie Dekkers is opgetekend in juni 2019. Harries ervaringen met het Zuyderland-ziekenhuis in Sittard-Geleen zijn een mooi voorbeeld van een complete kankerzorg. Het ziekenhuis bood hem tumorgerichte zorg én mensgerichte zorg. Oftewel, ook ondersteuning op het gebied van beweging, voeding en geestelijk welzijn. Bewezen is dat deze ondersteuning bijdraagt aan meer perspectief, sneller herstel en meer levenskwaliteit. De aanpak van het Zuyderland-ziekenhuis verdient daarom alle lof.