Voedings therapie bij kanker
Over dit onderzoek
Bij veel mensen met een hematologische-oncologische aandoening (bloedkanker) komt ondervoeding voor. Het lichaam neemt voedingsstoffen onvoldoende op. Dit verkleint het succes van de behandeling. In het Amsterdam Universitair Medisch Centrum onderzoekt men hoe ondervoeding kan worden voorkomen en behandeld. Het onderzoek wordt uitgevoerd bij mensen die een stamceltransplantatie hebben ondergaan en last hebben van ontstekingen ten gevolge van een intensieve chemotherapie. Denk hierbij aan onder meer een ontsteking van het darmslijmvlies.
De onderzoekers willen nagaan in hoeverre de ernst van de ontstekingen samenhangt met de voedingssituatie van deze patiënten. Het uiteindelijke doel is het opstellen van een voedingsrichtlijn die aangeeft bij welke patiënt op welk moment welke voedingstherapie moet worden toegepast. Een verbeterde voedingssituatie moet deze patiënten weerbaarder maken in het zware behandeltraject.
De hoofdonderzoeker is diëtist Inge Dekker, MSc. De onderzoeksresultaten worden verwacht in 2022.
Dit onderzoek wordt mogelijk voor € 29.000. Met uw donatie kunnen we het realiseren. Helpt u mee?
Dit onderzoek wordt mogelijk voor € 29.000. Met uw donatie kunnen we het realiseren. Helpt u mee?
Over de onderzoeker
Inge Dekker
Diëtist, gezondheidswetenschapper
Inge Dekker is als diëtist en gezondheidswetenschapper werkzaam op de afdeling Oncologie en Hematologie van het Amsterdam UMC locatie VU.
Opleiding:
Vrije Universiteit Amsterdam
Master of Science (M.Sc.)Studierichting Health Services/Allied Health/Health Sciences
Nutrition and health
Vrije Universiteit Amsterdam
Premaster Health Services/Allied Health/Health Sciences, General
Hogeschool van Amsterdam
Voeding & Diëtetiek
‘Het begeleiden van patiënten en meewerken aan praktijk gericht onderzoek om de zorg te verbeteren geeft mij veel voldoening.
Ons onderzoek laat zien hoe vaak het voorkomt dat het lichaam bij patiënten met bloedkanker onvoldoende voedingsstoffen opneemt, welke test we hier het beste voor kunnen gebruiken en welke voedingsbehandeling we het beste kunnen inzetten. Dit helpt in de toekomst om te voorkomen dat een patiënt onnodige onderzoeken moet ondergaan en kan helpen om de voedingssituatie van de patiënt niet te verslechteren.’