Behandeling in het Buitenland

Behandelingen in het buitenland vallen feitelijk niet onder de Nederlandse basisverzekering. Tóch heeft u er in principe wel recht op, en dat komt door een EU-verordening. Daarin is geregeld dat mensen in de gehele EU recht op zorg hebben, volgens de zorg die in dat land standaard wordt verstrekt. Dus als u in Duitsland bent, moet de zorg aan u worden vergoed zoals aan iedere Duitser. Hetzelfde geldt voor Frankrijk; daar krijgt u de vergoeding volgens de Franse regels. Dit geldt op deze manier voor alle landen in de Europese Unie. U heeft in principe dus recht op vergoeding van een standaardbehandeling in het buitenland. Het probleem ligt in de definitie van ‘standaard’, want welke behandelingen vallen daaronder?

Wie bepaalt de standaard?

Het College voor Zorgverzekeringen bepaalt wat er onder de standaardbehandelingen valt. Dit doet zij op basis van ‘deskresearch’: het vergelijken van de wetenschappelijke onderzoeken die zijn gedaan naar die specifieke behandeling. Een behandeling moet namelijk een bewezen werking hebben en kosten effectief zijn. Als hoogste norm van wetenschappelijk bewijs geldt het zgn. ‘dubbelblind gerandomiseerd patiëntenonderzoek’. Dat is onderzoek waarbij patiënten willekeurig (at random) in een onderzoeksgroep worden geplaatst en noch de arts, noch de patiënt weet welke behandeling iemand krijgt (dubbelblind). Voor onderzoek naar nieuwe apparaten kan dit echter niet, omdat arts en patiënt in dat geval weten welke behandeling hij of zij krijgt. In die gevallen worden de resultaten van de nieuwe behandeling vergeleken met de standaardbehandelingen.

Voorbeeld

In mei 2009 heeft het College voor Zorgverzekeringen een standpunt ingenomen ten aanzien van de veelbelovende TACE/LITT behandelingen (zoals die onder andere in Frankfurt, door prof.dr. Th. Vogl, worden gegeven). Deze behandelingen komen nu bij patiënten met primaire levertumoren (Hepatocellulair carcinoom) voor vergoeding in aanmerking. Echter voor de behandeling van levermetastasen (uitzaaiingen in de lever) ontbreekt voldoende wetenschappelijk bewijs. Die valt daarom (nog) niet onder de vergoeding van de basisverzekering.

Voorwaarden

Voor een behandeling in het buitenland moet u – als u een naturapolis heeft – van tevoren bij uw zorgverzekeraar toestemming krijgen en een E112-formulier aanvragen. U neemt dat E-112 formulier mee naar het buitenlandse ziekenhuis. De kosten voor de behandeling in het buitenland worden dan rechtstreeks aan de buitenlandse behandelaar vergoed. Ook mensen met een restitutiepolis wordt aangeraden om voor een behandeling in het buitenland eerst toestemming aan de ziektekostenverzekeraar te vragen.

Daarnaast bestaat er de mogelijkheid om gebruik te maken van het Zorgloket Duitsland. Het Zorgloket verzorgt voor een groot aantal zorgverzekeraars voor een groot aantal Nederlandse zorgverzekeraars de behandeling en begeleiding van hun verzekerden in Duitse ziekenhuizen. Bent u bij een van deze verzekeraars verzekerd dan kunt u contact met hun opnemen.

Wat als de behandeling niet wordt vergoed?

Steun van uw oncoloog helpt. Voor het verkrijgen van toestemming voor vergoeding van een bepaalde behandeling helpt het als uw Nederlandse oncoloog uw keuze ondersteunt. Vraag dan uw oncoloog om een schriftelijke verklaring met een motivatie waarom hij of zij deze behandeling in uw geval terecht vindt.

Beroep op coulance

In bijzondere gevallen kunt u altijd nog een zogenoemd coulanceberoep op uw ziektekostenverzekeraar doen. Schrijf dan een brief met persoonlijke argumenten waarom u toch in aanmerking voor een vergoeding wilt komen.
Naar de rechter
In laatste instantie blijft een gang naar de rechter over om vergoeding af te dwingen. Bij een juridische zaak moet u zich echter zeer goed realiseren dat een rechter uitsluitend zal toetsen of de ziektekostenverzekeraar zijn plichten heeft vervuld en heeft gehandeld volgens de voorschriften. De rechter kijkt dus niet of u al dan niet ‘rechtvaardig behandeld’ bent.

Gedeeltelijke vergoeding

Als u een combinatiebehandeling volgt waarbij u voor een deel toestemming heeft gekregen en een ander deel niet, let er dan goed op dat u van de behandelaar gescheiden declaraties krijgt: voor het geaccepteerde en niet-geaccepteerde deel apart. Dan loopt de vergoeding van het geaccepteerde deel geen gevaar. Het andere deel zult u zelf moeten betalen.