Marathon van Berlijn, de dag zelf
Marathon van Berlijn en Panfire

Zondag 28 september liep Marion Meerwaldt de Marathon van Berlijn. De opbrengsten draagt zij op aan het PANFIRE onderzoek dat momenteel plaatsvindt aan VUmc.

Wij, alle medewerkers van het NFtK feliciteren Marion met deze fantastische  sportieve prestatie!

Leest u haar persoonlijke verslag van de Marathon van Berlijn!

Met de actie is een prachtig bedrag van €1000  opgehaald.

Verslag Marathon Berlijn 28 september 2014

Marion loopt voor PANFIRE

Zoals eerder verteld moesten wij op 28 september 2011 afscheid nemen van de (t)rots van ons gezin. Zelf arts zijn staat niet gelijk aan niet zelf patiënt hoeven zijn. Gelukkig kwamen wij bij zijn collega’s in het VUMC en UMCU terecht. En konden wij door hen en hun destijds nieuwe behandeltechnieken nog jaren in plaats van maanden leven vieren. Heel belangrijk, want onze jongste was nog maar net 8 jaar.

De techniek staat niet stil en ons leven ook niet…ik ben gaan hardlopen sinds mei vorig jaar. Meteen maar gestart met een 10-kilometerwedstrijdje Golden Ten in Delft, daarna de 10-EM (ca 16km) Dam tot Dam, 7-heuvelenloop Nijmegen met 15km heuvels, City Pier City Den Haag halve marathon (21km) in maart dit jaar en ja wat dan? Dan ga je natuurlijk een marathon lopen! Laat er nu precies op 28 september nog een plaats zijn bij een van de mooiste marathons van de wereld: Berlijn. En natuurlijk koppel je die dan aan iets wat je na aan het hart ligt: een nog nieuwere behandeltechniek zodat straks meer mensen ook langer van het leven kunnen genieten.

Zondag 28 september was het zover. Met bibberende benen aan de start in het laatste startvak. Dat betekent dat om 8.45 de wedstrijdlopers, veelal Kenianen, vertrekken en jij nog ongeveer een half uur moet wachten tot jouw startvak zich in beweging zet. Eindelijk het verlossende opheffen van de lintafzetting…los! Wat een feest! Overal bandjes, trommelaars, juichende mensen langs de 42,195 km asfalt van Berlijn.

Van het startpunt in het park achter de Brandenburger Tor over de Spree verder naar het oosten om bij km 13 zuidwaarts af te buigen voor 4 km, waarna de race verder naar het westen werd vervolgd. De ene muzieksoort meteen ingewisseld voor de volgende, waardoor je geen idee hebt dat je al een tijd aan het rennen bent.

Ik liep naast een krasse zeventiger uit Noorwegen, een tanige spierbundel waar je je bijna in zou vergissen vanwege zijn leeftijd. Het was zijn twintigste marathon en ik besloot naast hem te lopen vanwege ons tempo dat zo gelijk opging. Hij zou zo rond de 4 uur 10, 4 uur 20 finishen, precies de tijd die ik ook in mijn hoofd had.

In euforische stemming vanwege het gemak waarmee ik bleek te kunnen lopen renden we samen de 25 km tegemoet. Hier deelde de Noor me mee dat hij vanaf km 30 iets zou terugnemen qua tempo. Ik vloog echter zo gemakkelijk over het asfalt, dat we afscheid namen en ieder in ons eigen tempo de resterende km zouden vervolgen.

Door naar het 30 kilometerpunt en met ca 3 uur de tijdregistratiepoort door. Ging lekker, goed op schema. En toen? Toen kwam bij 36 km de beruchte ‘man met de hamer’. Vaak had ik me afgevraagd hoe hij eruit zou zien: zwarte cape? Witte reus met moker? Niets van dat, hij sprong onzichtbaar maar duidelijk voelbaar in tweeën verdeeld op mijn bovenbenen, die ineens heel zwaar werden.

Gelukkig sprong een vriend van ons, zelf een ironman (ironman is een zware triathlon, waar de marathon ‘slechts’ eenderde van uitmaakt) ineens naast me met zijn camera en rende al kletsend 2 km mee. Pas achteraf hoorde ik op de film welke onzin ik er al keuvelend uitkraamde :D. Nadat ik hem ernstig beloofde lekker zo tot de finish door te rennen verliet hij me weer bij km 39.

Eenmaal uit het zicht spiedde ik waar de eerstvolgende waterpost was en spijbelend van mijn belofte wandelde ik erheen. Kilometer 40: eten, drinken, energy gelletjes, kon niet op! Paradijs in marathonland op de route. Oppassen dat ik niet te lang bleef hangen. Met een banaan in mijn maag nog een stukje doorgewandeld en bijna onderuit gegleden op de schil van een vorige loper.

Maar dan eindelijk: Unter den Linden! Brandenburger Tor in zicht! Opeens kreeg ik weer vleugels en zo vloog ik dan uiteindelijk met 4 uur 38 minuten over de finish. Missie volbracht.

En nu? Op naar de volgende natuurlijk! Oh ja, de krasse Noor die wat tempo terugnam is vanzelfsprekend ver voor me gefinished…

Veel dank aan alle supporters en sponsors die me de vleugels gaven en waardoor voortaan de datum 28 september voor mij en onze 3 kinderen staat voor een nieuw begin, hopelijk straks ook voor vele anderen, doordat het PANFIRE-onderzoek het verschil uitmaakt.

Sportieve groet,
Marion Meerwaldt
Het verhaal van Marion

28 september a.s. is het zover: ik loop de marathon in Berlijn! En is het 3 jaar geleden dat Bodo ons moest verlaten 🙁

Met de voortschrijdende technologie nam ook Martijn Meijerink (radioloog VUMC) geen genoegen met een levensprognose van 3 maanden. Dus hebben we nog ruim 3 jaar het leven optimaal kunnen vieren 🙂

Martijn onderzoekt nu een nieuwe techniek: Nanoknife of IRE. Hierbij krijgen d.m.v. elektrische spanning cellen zeer langzaam de opdracht te sterven, waardoor het lichaam de opdracht krijgt tumorcellen zelf op te ruimen. In te zetten bij o.m. pancreaskanker.

Dit 2 jarig onderzoek genaamd PANFIRE kost 190.000 euro. Er is bijna 82.500 euro opgehaald door de Stichting Nationaal Fonds tegen Kanker.

Mijn marathon van Berlijn draag ik graag op aan het onderzoek. Willen jullie me supporten?

Dank!!!
Marion Meerwaldt