Cookies
Essentieel
Analyse
Sociaal
Om deze website te verbeteren maken we gebruik van (anonieme) cookies. Bekijk ons privacy statement voor meer informatie
Privacy Instellingen
Selecteer een pagina

Hyperthermie

  1. Home
  2.  » 
  3. Project
  4.  » Hyperthermie

Hyperthermie

Hyperthermie is een behandeling waarbij de temperatuur in (een deel van) het lichaam verhoogd wordt tot koorts of nog hoger. Doel van de behandeling is genezing te bewerkstelligen of te versnellen. Koorts is namelijk een fysiologisch mechanisme van ons lichaam om biochemische reacties sneller te laten verlopen, waardoor herstelwerkzaamheden in ons lichaam beter kunnen verlopen.

Lees meer
Vroeger werd hyperthermie vooral toegepast bij infecties, binnen de natuurgeneeskunde. Kinderen en mensen met koorts werden warm ingepakt als ze al koorts hadden om hierdoor de temperatuur te verhogen. Naderhand kwamen er ook methoden om de lichaamswarmte actief te verhogen, zoals sauna en warme baden. De laatste decennia is hyperthermie ook in de belangstelling gekomen omdat de methode werkzaam zou zijn tegen kanker. Daarom is men de methode ook gaan toepassen in academische centra om de werking en werkzaamheid ervan wetenschappelijk te kunnen bewijzen. Ook in de complementaire geneeskunde is er een hyperthermie-stroming, die voortgekomen is uit de natuurgeneeskundige benadering.

Verschillende vormen van hyperthermie in academische centra in Nederland en buitenland

Er bestaan verschillende vormen van Hyperthermie. In de Daniël den Hoed kliniek in Rotterdam wordt alleen plaatselijke hyperthermie toegepast in twee variaties: oppervlakkige en diepe. Voor beide types wordt een andere apparaat gebruikt. De oppervlakkige hyperthermie gaat met behulp van een zelf ontwikkeld apparaat dat hyperthermie tot 4 centimeter diepte kan bewerkstelligen.

Lees meer

Deze werkt met radiomagnetische straling met een frequentie van 433 MHz, feitelijk een soort magnetronstraling. Voor de diepe hyperthermie wordt gebruik gemaakt van een commercieel verkrijgbaar systeem met acht applicatoren (of antennes). De frequentie van de radiomagnetische straling hiervan is 70 MHz. Hiermee kunnen tumoren in de romp behandeld worden.

Bij beide apparaten wordt intensief gekoeld aan de buitenkant om te voorkomen dat de huid verbrandt. Met behulp van deze apparatuur kan nauwkeurig in de gaten gehouden worden of de temperatuur in het behandelde gebied niet te hoog wordt. Boven de 45 graden Celsius wordt namelijk ook aan gezonde cellen teveel schade aangericht.

Lokale en totale hyperthermie in complementaire centra

Ook binnen de complementaire geneeskunde worden twee verschillende types hyperthermie toegepast, de plaatselijke methode en de totale lichaamshyperthermie. Voor de lokale (plaatselijke) hyperthermie wordt vaak gebruik gemaakt van een commercieel verkrijgbaar apparaat dat werkt via een elektromagnetisch veld met een frequentie van 13,56 MHz. Het heeft twee elektrodes of applicatoren, onder en boven en voor elk van beide kan een grote en kleinere variant gebruikt worden. Hierdoor, in samenwerking met de ingebouwde elektronica, kan goed op een tumor gefocust worden, zowel in ledematen, romp als hoofd.

Lees meer

Ook voor de totale lichaamshyperthermie wordt veelal een commercieel verkrijgbaar apparaat gebruikt. Hierbij wordt het lichaam verwarmd door middel van infraroodstraling waarbij speciale filters het lichaam beschermen tegen verbranding. Met deze methode kunnen temperaturen tot 42 graden Celsius bereikt worden, maar veelal gaat men niet hoger dan 40,5 graden. Diverse gezondheidsparameters van de patiënt kunnen worden gemonitord, zoals lichaamstemperatuur, ECG en zuurstofverzadiging van het bloed.

Behandeling in een reguliere of aanvullende setting

Waarom wordt er hier zo’n duidelijk onderscheid gemaakt tussen hyperthermie in reguliere en in complementaire setting? De reden hiervoor ligt in het feit dat er binnen de reguliere geneeskunde twijfel bestaat aan de kwaliteit van veel toegepaste hyperthermie behandelingen. Het gaat hierbij met name om de vraag of voldoende hoge temperaturen bereikt worden. Er wordt dus ook veel aandacht besteed aan het meten van de bereikte temperaturen en aan het verbeteren van methodes om deze te meten.

Lees meer

Omdat de reguliere hyperthermie veelal in universitaire centra plaatsvindt, zijn voor dit soort fundamenteel wetenschappelijk onderzoek ook vaker de faciliteiten en fondsen beschikbaar. En het is inderdaad zo dat de fabrikant van het meest verkochte commercieel verkrijgbare hyperthermie-apparaat niet voldoende onderzoek heeft verricht naar de bereikte temperaturen om met zekerheid te kunnen garanderen dat de streeftemperaturen in de tumor ook altijd gehaald worden.

Daarnaast is het aantonen van de werkzaamheid van hyperthermie een moeizame zaak. Enerzijds omdat de therapie eigenlijk altijd gecombineerd wordt met een of meerdere andere behandelingen, zoals radiotherapie en/of chemotherapie. Anderzijds ook omdat de gouden standaard voor dit soort onderzoek het gerandomiseerde placebogecontroleerde onderzoek is, het evidence based model. En dan nog liefst dubbelblind, wat met name bij een behandeling die duidelijk waarneembaar is voor de patiënt vrij lastig is.

Binnen een universitaire ziekenhuis-setting is het mogelijk om de helft van de mensen niet te behandelen met hyperthermie, want iemand die de standaardbehandeling (meestal radiotherapie) ondergaat kan kiezen voor een kans op extra therapie door aan het onderzoek mee te doen. De meeste mensen die echter bij een complementair behandelcentrum voor hyperthermie komen, doen dat omdat hun tumor regulair niet binnen een behandelprotocol is opgenomen maar toch hopen of verwachten dat hyperthermie ook in hun geval een gunstig effect zal hebben. Deze mensen zullen dus zelden instemmen met deelneming aan een onderzoek waarbij ze vijftig procent kans lopen niet behandeld te worden op de manier zoals zij dat graag willen.

Kosten hyperthermie

Een ander aspect van behandeling met hyperthermie is het kostenaspect. Regulier wordt dit in principe, al dan niet na verleende toestemming van de verzekeraar, vergoed. Soms draagt de universiteit zelf (gedeeltelijk) de kosten. Hyperthermie binnen de complementaire geneeskunde daarentegen wordt hooguit gedeeltelijk vergoed – met een heel goede aanvullende verzekering – maar meestal niet. En omdat de behandeling een duur apparaat vergt, een half uur tot een uur duurt en omdat er vaak tot dertig behandelingen noodzakelijk zijn, wordt het kiezen voor complementaire hyperthermie dus ook direct afhankelijk van de beschikbare financiële middelen: de meeste mensen zullen het niet of nauwelijks kunnen betalen.

Wat moet ik kiezen?

Wanneer de behandeling in een universitair centrum tezamen en gecoördineerd met de normale reguliere behandeling plaatsvindt lijkt dat een hogere kwaliteit van leven te geven. Er bestaan mogelijkheden binnen de reguliere en de complementaire behandel centra om te kiezen voor hyperthermie. Helaas heeft het kostenaspect een belangrijke invloed op de beslissing van de keuze.