In 2020, werd Renske van Schie, op 38-jarige leeftijd, geconfronteerd met borstkanker. Renske heeft kracht in haarzelf gezocht, gevonden en benut in deze periode van onzekerheid. Ze schreef een boek over haar ziekte en herstellen. KILL THE BASTARD, haar ervaringsverhaal, afgewisseld met mooie afbeeldingen, krachtige quotes, informatie en tips over eigen invloed en een positieve mindset bij borstkanker.

Strijdvaardig

Ik was al bewust van de samenwerking tussen geest en lichaam. Je geest, heeft zoveel invloed op je lijf. Een positieve mindset helpt echt. Dat betekent niet dat ik altijd positief ben, maar wel overwegend! Het accepteren van gebeurtenissen in je leven, en een manier vinden hier zo goed mogelijk mee om te gaan, door goed voor jezelf te zorgen en niet te schromen om hulp te vragen, is de kern van haar boodschap. Kill the Bastard was haar strijd motto. Zij kreeg vijf maanden chemotherapie, een operatie, en nog 4 weken bestraling. Het gebeurde allemaal in het jaar van Corona met beschermende maatregelen. Toen de contactberoepen een tijd lang niet mochten werken, merkte zij dat haar conditie erg snel achter uitging en ook veel meer klachten kreeg. Juist met de start van de zware AC kuren was zij bijna niets meer waard. Bij de derde kuur kon ze weer acupunctuur behandelingen krijgen en was ze de laatste kuur niet meer zo beroerd en moe.

Eigen invloed

Je kunt zoveel zelf doen. Zo ben ik begonnen met informatie zoeken over borstkanker, over voeding en bewegen en de invloed hierop. Alle relevante informatie kun je in het boek terugvinden. Ik wil graag hulp bieden en lotgenoten mijn zoektocht naar informatie besparen. Iedereen is uniek en gaat verschillend met de ziekte om of reageert anders op voeding. Daarom geloof ik in maatwerk.

Herstellen

“Wat ik zelf miste in andere boeken, was de herstelfase. Ik wilde meer naar de toekomst kijken, hoe ga je om met de angst, als voorbeeld”. Zelf had ik eerder gewezen willen worden op mogelijkheden voor oncologische fysiotherapie of recovery run om samen met lotgenoten te sporten. Na alle behandelingen zat ik er emotioneel en fysiek helemaal doorheen. Door de twee wekelijkse fysiotrainingen kon ik binnen een paar maanden alle ‘normale’ dingen weer doen en na een half jaar weer echt sporten en dus ook hardlopen. Daarna kon ik weer zelf gaan sporten. Inmiddels train ik regelmatig buiten en merk ik dat mijn spiermassa weer terug is. Het bewegen werkt ook versterkend voor mijn mentale gestel.

Door de verschillende coaches tijdens de behandelingen en voor re-integreren op werk, kon ik beter omgaan met mijn emoties. Na tien maanden werkte ik weer volledig. Misschien met een beetje mazzel, maar ook veel eigen inzet kan ik zeggen dat ik goed hersteld ben. Het proces heeft minimaal een jaar in beslag genomen.

Nazorg

Na alle behandelingen in het ziekenhuis is het echt klaar voor (ex-)patiënten, terwijl ik denk dat er nog veel voordelen te behalen zijn. Door de behandelingen raakte ik in menopauze en werd zichtbaar in scans dat mijn skelet wat minder werd. Hiervoor werd ik naar de huisarts verwezen. Inmiddels heb ik op eigen initiatief bloedwaardes getest en 2 uur met een diëtist mijn voeding onder de loep genomen. Ik wil niet dat bij de volgende scan over 5 jaar nog meer achteruitgang te zien is.